Amazing Hundred Islands

Vorige week heb ik een weekje in de clinic gewerkt in Manilla. Dat was soms erg moeilijk want ik heb veel leed gehoord en gezien. Zo gingen we op huisbezoek bij een moeder van 5 kinderen in een krotje. Ze heeft botkanker en ze was zo klein en ze zag er zo oud uit (ze is nog maar 37), ze kon nauwelijks praten en was heel emotioneel, heel naar om te zien. Haar man is van haar weggelopen toen ze zo ziek werd. En zo hoorde ik steeds weer nieuwe verhalen. Dat is best moeilijk als je er te veel bij na gaat denken, dus ik probeer het steeds zo snel mogelijk weer van me af te zetten. Het helpt de mensen hier niks als ik me daar naar over ga zitten maken.

Afgelopen weekend ben ik met Eliza en Jackie naar de plaats van Jackie geweest in Pangasinan (net als vorige keer) Zaterdag was haar nichtje jarig en er waren wel meer dan 50 mensen!! Het is heel ongeorganiseerd maar erg gezellig. 's Middags zijn we met haar neef en familie naar Island of Noah geweest. Ik voelde me net of ik in Expeditie Robinson meedeed want het was een klein eiland, met als enige bewoner een visser in een bahay cubo (bamboehut) en de neef van Jackie had een gigantische krab meegenomen die we daar gingen koken en opeten op de rotsen. Echt heel erg bijzonder.
En zondag zijn we naar Hundred Islands geweest. Echt supermooi!!!! Gelukkig hadden we goed weer (maandag was er namelijk een tyfoon). Prachtige natuur, kleine eilandjes en ook al is het een toeristische trekpleister: we waren steeds alleen met onze boot op een eilandje dus opnieuw avonturiersgevoel. We klommen langs de rotsen in de zee en dat ging me allemaal nog behoorlijk goed af. Behalve toen ik uit het bootje wilde stappen op een krukje ( de man die mij een hand gaf zei nog: kijk uit voor de rotsen boven je dat je niet je hoofd stoot) dus daar keek ik goed voor uit. En je raad het al ik raak uit balans, onevenwichtig als ik ben, en val pardoes in de zee op de rotsen. Overal snijwonden en blauwe plekken. Mijn duim bloedde heel erg en ze hadden geen pleisters bij zich, dus heb ik die duim maar veel in het water gehouden. De opbrengst: een snee in mijn teen, twee in mijn duim, langs mijn enkels en blauwe plekken overal op mijn benen. Gelukkig dat die man mijn hand vasthield dat heeft mijn bovenlichaam behoed voor meer blessures. Maar goed, ik denk dat dit een typisch geval van Sacha's klunzigheid is:) En even later kon ik er al erg om lachen.

Gisteren zijn we naar San Fernando La Union gereisd. Het was erg slecht weer door de tyfoon en veel wegen waren al gedeeltelijk overstroomd. Maar we zijn goed en wel aangekomen. Ik blijf hier nu vier weken in de Bukas Palad hier. Het is er erg mooi en veel rustiger dan in Manilla. Het gebouw en de housing zijn ook veel nieuwer en schoner. Toch mis ik Manilla nu nog wel een beetje, maar een paar daagjes en dan zal ik hier denk ik ook wel gewend zijn. Eliza en Jackie zijn terug in Manilla, maar ik zie hen gelukkig weer in december. En het meisje waar ik nu bij woon is erg aardig. Het was echt een warm welkom. Ze is heel erg zorgzaam en we kletsen over van alles en nog wat.

Nou ik vermaak me hier wel de komende tijd. Wim ik heb je naam in het gastenboek gezien en de groeten gedaan aan de mensen hier. Ze zijn heel blij met de woningen! En ik vind de woningen erg mooi, vooral groot vergeleken bij de woningen in de housing in Manilla.

Heel veel liefs voor iedereen!!!!