T-rug in Manilla

Voor de laatste paar weken ben ik dus weer in Manilla. De dokter heeft me bijna gezond verklaard (moet in Nederland wel een check-up doen, want er zit nog een kleine niersteen) en moet nu 3 liter water per dag drinken en dat betekent om het half uur naar de cr:)
Maar voel me weer zo fit als een hoentje.
Afgelopen zaterdag had ik een 'reunie' met twee jongens die ik nog kende van Italie: Jeremy en Jommar. We gingen naar een sjieke tent: Hussein: mediterraans restaurant: errug lekker eten en veel gelachen. Ze hebben zich vooral verbaasd over het feit dat ik weer zo dun ben: zij kenden me nog met ruim 20 kg meer haha.
Zondag had ik een begrafenis van de moeder van Fely in Tayabas. Dat was ook wel bijzonder om mee te maken. De graven in het memorial park waren een kleine steen en dan een heuveltje van gras en alle mensen liepen er gewoon overheen: voor mij heel raar. (bijna letterlijk 'dansen op iemands graf')
Gisteren ben ik naar een teacher demo van een student van Bukas Palad geweest. Het is zijn laatste les waarop hij beoordeeld wordt om af te studeren. Hij is leerkracht in een High School in Engels. Het was erg bijzonder: er zat een heel stel examinatoren achter in de klas en die hadden een tafel voor zich met daarop van allerlei voedsel: fruit, snoep, cakes etc. (ik dacht nog is dat een omkoopmethode? maar dat schijnt hier normaal te zijn). De bankjes zijn heel apart er is heel weinig plaats om te schrijven en er passen wel 60 kinderen in een lokaal. Er was enorm veel kabaal in de gangen maar omdat het zo warm is kunnen ze de deuren niet sluiten, wat betekent dat veel van de kinderen amper iets mee krijgen van de les als de leerkracht of klasgenoten niet hard genoeg praten. En de manier van lesgeven is ook heel anders. Maar erg interessant om mee te maken.

De komende weken ga ik hier op Bukas Palad nog wat werken met het digitaliseren van de dossiers. En dit weekend heb ik zaterdag een afspraak met een vriend van Gerjon die hier in de Filipijnen is voor zijn werk en zondag heb ik de doop van Daniel (pasgeboren zoontje van Eileen: zie foto). Volgend weekend een bruiloft en dan dat weekend erop is mijn terugvlucht:zoals ik al zei in vorig bericht: de tijd vliegt.
Het gevoel is heel dubbel: aan de ene kant zin om naar huis te komen, maar weet ook dat ik de mensen en het land zelf hier zal missen. Alleen al de kou die ik weer tegemoet moet (brrrrrrr), maar goed niet te veel bij stil staan:)
En Emma: dat van een huisje in Utrecht of Nijmegen vind ik nog niet zo'n gek plan. Ik heb hier gemerkt dat ik toch stiekem wel een stadsmens ben. In Tagaytay was het mij veel te rustig: hier in Manilla voel ik mij weer prima thuis:)Dus wie weet...