Maligayang Pasko at Bagong Taon

... of te wel Prettige Kerstdagen en een Gelukkig Nieuwjaar.
Ik ben erg geschrokken van het nieuws over de verdwijning van Joanne. Ik hoop dat snel duidelijk wordt waar ze is. Ik wens haar familie en vrienden veel sterkte toe.
Afgelopen weken waren erg druk hier. Vorige week ben ik terug gekomen in Manila. Gelijk weer wennen: smog, lawaai, verkeer. Maar het voelde ook een beetje als thuiskomen. Het weekend ervoor was ik nog naar Vigan geweest: een erg mooi stadje met veel overgebleven gebouwen uit de tijd van de Spaanse bezetting. Deze week hebben we de voedselpakketten voor de mensen hier uit de buurt verdeeld. Meer dan 1600 pakketten bestaande uit: 5 kg rijst, koffie, melk, spaghetti + saus, suiker en een blikje tonijn. Ze vertelden me dat andere jaren er meer in een pakket zat, maar dat het afgelopen jaar de prijzen erg gestegen zijn vooral de prijs van de rijst. Gisteren hadden we het kerstfeest met het personeel van Bukas Palad. Ze hadden een soort van loterij met cadeautjes en de hoofdprijs was een televisie. Lisa heeft de televisie gewonnen en was er superblij mee. Haar familie is namelijk vorige week uit Palawan overgekomen. Ik ging met haar mee om hen op te halen. Ze kwamen aan op de pier in Manilla na een reis van 28 uur per boot. Haar ouders en haar jongste broertje (14 jaar). Het was zijn eerste keer om Manilla te zien en keek zijn ogen uit. Palawan is namelijk nog echt een eiland wat nog wat minder verstedelijking kent dan hier. En ik keek me de ogen uit op de pier. Al dat geduw en getrek van mensen. En er waren wat straatkinderen die gewoon het flesje drinken van Lisa af wilden pakken (zullen wel dorst hebben). Gisteravond ben ik met haar en haar broertje naar Mall of Asia geweest om vuurwerk te kijken. Toen we terugkwamen wilden we een shortcut nemen om naar huis te gaan,maar zag ik ineens twee mannen vechten en dat ging er niet echt zachtzinnig aan toe. Dus hebben we toch maar voor de lange weg gekozen:)
Ik had ook nog een gesprek met een sociaal werkster over wat zij noemde de 'hardheaded' filipino. Er zijn hier heel veel regeltjes maar de mensen zijn er heel goed in om die regels naar hun eigen hand te zetten. Zo gaf zij als voorbeeld dat op veel plaatsen op de muur geschilderd staat "Hindi umiwi dito" (verboden hier te urineren). Wat doet de 'slimme' filipino. Hij richt op de grond en zegt dan dat is niet het 'hier' waar het geschilderd is. Dit zou trouwens ook iets voor Stijn kunnen zijn:) En ik ging met Mary Ann San Fernando in met het busje en er was geen parkeerplaats mee vrij. Toch was er nog een plaatsje vrij achter het bord "Don't park here". Mary Anne parkeerde daar en ik zei: je mag hier toch niet staan? Maar ze antwoorde: ik sta toch ook niet waar het bord staat?:) Erg grappig hoe ze het in hun voordeel uit kunnen laten werken, maar het geeft ook aan waarom het zo moeilijk is om de mensen hier de regels te laten volgen.
Dit weekend nog veel verschillende kerstfeesten en dan ga ik maandag naar Tagaytay. Daar zal het wat lastiger worden om de computer te gebruiken, maar ik doe mijn best. Ik wens jullie allemaal een fijne vakantie toe.
Ps Op de foto's zie je de verdeling van pakketten en ook wat kindertjes die kleding hebben ontvangen van wat mijn moeder gestuurd heeft. De moeders waren erg blij... en de kinderen ook.
Liefs Sacha

Ps Was vergeten te vertellen over mijn kapperverhaal. Toch leuk om nog even toe te voegen. Lisa ging naar de kapper in Tambo voor een hairrebond (ze maken het stijl voor een jaar lang) en ik had last van roos denk door het harde water in San Fernando. Toen zeiden Lisa en Jackie dat ik de hot oil moest nemen. Dat kost 150 peso (nog geen 3 euro). Dat was een goede aanrader: je hoofd wordt helemaal ingesmeerd met olie en daarna krijg je een kapje op dat met stroom wordt warm gemaakt: was even bang dat ik geelectrocuteerd zou worden als je de stopcontacten hier ziet:) De kapsalon zelf was niet meer dan 6 vierkante meter groot en we zaten op plastic stoeltjes. Je haar werd gewassen boven een wasbakje met behulp van een emmertje water. Maar geweldig om mee te maken. De kapsalon wordt gerund bij 3 homo's en het was ontzettend gezellig. Ze hadden steeds weer nieuwe ideeen voor mijn haar en zo werd ik ook geknipt en mijn haar ook met de stijltang bewerkt. Na 2 uur was ik totaal verfrist, verlost van alle roos (tot nu toe...)en mooi geknipt. Ik dacht dat ik nu wel meer moest betalen ,maar nee hoor ze bleven bij de 150 peso, dus heb ik maar wat extra gegeven want dit was de beste behandeling bij een kapper die ik ooit in mijn leven gehad heb, daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren (20 euro voor 15 minuutjes knippen)...