Een varken op de rug, pancakeparty en schoolreisje

Vorige week vrijdag heb ik toch een tutorial in Engelse spelling kunnen geven. Het was lastig, maar ook erg leuk om te doen. 's Middags heb ik een klein onderzoekje gedaan naar een kind dat al in groep 8 zit, maar nog niet kan lezen. Ik kwam erachter dat hij ook niet kan schrijven, hij gebruikt alle letters door elkaar.Ik vroeg hoe het kwam dat hij toch al in groep 8 zit. Het antwoord is dat in de meeste klassen van de public school ongeveer 60 kinderen zitten. Leerkrachten hebben geen tijd om aandacht te besteden aan probleemkinderen en schuiven deze kinderen aan het eind van het schooljaar het liefst door naar de volgende leerkracht. Dat vind ik echt heel erg om te horen, maar het verbaasd me niet echt: stel je voor 60 kinderen die je in het vizier moet houden...Ik hoorde ook dat de jongen waar het om gaat het oudste kind in de familie is. Hier in de Filippijnen betekent dat heel veel. Het oudste kind helpt in de huishouding en zorgt voor de broertjes en zusjes. Ze vertelden me dat hij geen tijd heeft om voor school te leren omdat hij altijd plastic aan het verzamelen is. Wanneer ze 1 kg plastic hebben verzameld krijgen ze daar omgerekend ongeveer 25 cent voor. Maar voordat je 1 kg bij elkaar verzameld hebt...

Zondag was ik met Fely naar de markt, ik kan nog niet wennen aan de vislucht, daar heb ik echt moeite mee. Op een gegeven moment zei Fely: Sacha pas op er moet iemand langs. Ik draai me om en daar komt een kleine filipino aan met een immens groot gevild varken op zijn rug.Ik schrok me echt kapot (haha). Zondagavond hadden we pancakeparty in ons huis. Ik heb voor hen Nederlandse pannenkoeken gebakken(met appel, krenten en kaneel). Zij kennen alleen crepes, de hele dunne versie.Maar gelukkig vonden ze het erg lekker.

Deze week zijn de schoolreisjes voor de kinderen van de Learning Center. De schoolreisjes worden deels door sponsors en deels door de ouders betaald. Maandag zijn we met de 5/6 jarigen naar de dierentuin, Manilla Zoo geweest.We waren met ongeveer 70 kinderen in kleine jeepney/busjes. En als je dan weet hoe het verkeer hier is: soms hield ik mijn hart vast. Ik zat voorin met 2 kinderen op schoot en ik hield mijn armen om hen heen zodat ik hun gordel was. Ik moet eerlijk bekennen, dat onze Burger's Busch toch wel veel en veel mooier is dan Manilla Zoo, maar dat neemt niet weg dat het fantastisch was om de kinderen te zien stralen bij het zien van de olifant, de apen en de krokodillen. Er was geen leeuw meer en ook geen giraf: die waren al gestorven. Ook de olifant was al erg oud. Er was een klein speeltuintje en daar hebben de kinderen zich wel uitgeleefd. De meeste kinderen uit de sloppenwijken kennen dat niet, dus ze kunnen zich daar lang vermaken. Vanmorgen was ik met de 3/4 jarige kinderen mee naar Museo Pambata (kindermuseum). Dat was een erg mooi museum. Heel erg gericht op kinderen: Er was een hal over geschiedenis, sport, vissen, natuur, kunst, techniek en tenslotte het menselijk lichaam: de kinderen moesten door een grote mond naar binnen en kwamen dan in de slokdarm terecht: erg leuk om te zien. Jammer was dat de tijd in elke ruimte erg kort was. Ik had de taak om op 2 kinderen te letten, maar zelfs dat was al moeilijk, want ze renden overal naartoe. Maar we zijn veilig weer thuisgekomen en de kinderen hebben erg genoten.
Morgen gaan we naar het Metropolitan Museum met de 4/5 jarigen. Ik hoop dat dat voor de kinderen niet te saai is. Nu ga ik eerst weer verder in de bibliotheek, want daar is nog genoeg te doen...

Tante Riekje, bedankt voor de kaart van oma, erg mooi. Chantal, fijn dat deze vakantie wel echt een 'relaxte' vakantie was. Anke, ik moest nog aan je denken toen ik zaterdagavond met Glenda en haar familie naar de boulevard was. We hebben daar vuurwerk gekeken en er was ook een band. Toen moest ik ineens weer aan de Q-music house denken:)
De man van Glenda wilde dat ik zou rijden met hun Jeep: we zaten er met zijn tienen in en dan het verkeer hier in Manilla kennende: ze hebben stroken, maar niemand blijft op zijn eigen strook en iedereen drukt zich er gewoon tussen: No way, ik zei hem dat ik zijn stuurkunsten wel vertrouw, maar mij niet gezien:)
Jolande: super bedankt voor je lieve kaartje met de foto: errug leuk: hij staat naast mijn bed.


Heel veel liefs,

Sacha