Chripractor/Makati/San Fernando/Tayabas

Nou... eindelijk tijd en zin om mijn hele verhaal te vertellen van afgelopen weekend. Ik heb vandaag vrij, want het is een nationale feestdag (einde van de Ramadan) Wel raar want hier in Manilla zijn niet veel Moslims. Wel op het zuidelijke eiland, Mindanao, daar willen de moslimrebellen een eigen staat en daarom wordt er op het moment veel gevochten. Ik weet niet hoe het er precies aan toe gaat, omdat het nieuws hier niet echt objectief is (erg eenzijdig). Maar goed...
deze dag geeft mij de tijd om mijn berichten te updaten...

Vrijdag...

Overdag heb ik een behandeling bij de chiropractor gehad (zelfde behandeling als ik in Nederland bij de manueel therapeut had). Ze kwamen voor alle werknemers van Bukas Palad. Het kraakte wel heel erg hard bij mijn nek, maar het voeltt goed. Veel van de werkers van BP zijn te bang om de behandeling te ondergaan omdat ze bang zijn dat de man (een Amerikaan trouwens) hun botten zal breken:)
's Avonds ben ik met Liza Manilla in geweest. Naar Makati City, dat is h`et moderne centrum van Manilla. We zijn naar een gigantisch winkelcentrum geweest, we kwamen aan in Greenbelt 5 (een groot overdekt winkelcentrum) en toen we eruitkwamen bleek dat er ook Greenbelt 1 t/m 4 bestaat. Alles is heel schoon en heel mooi en de winkels zijn exclusief. Liza vertelde dat er in totaal wel meer dan 10 van zulke winkelcentra in Makati zijn. Om te vergelijken: het is groter dan het overdekte winkelcentrum van Enschede en ook 10 keer mooier/moderner.Daarna ben ik bij Liza blijven slapen, maar ik moest ook vroeg weer op want zaterdag moest ik naar de bruiloft in Pampanga, San Fernando...

Zaterdag...

We gingen naar de bruiloft van Ruby en Jesse. Het was al een hele happening voor we er waren. Het begon te stortregenen en we zaten in de open jeepney van Mel's broer. Toen we er aankwamen was ik al kletsnat en mijn mooie witte rok had bruine vegen. Het straatje voor de kerk was ook al helemaal volgelopen met water. Dus het was een moeilijke binnenkomst voor de bruid en bruidegom (die trouwens drie kwartier te laat kwamen...)
Het was erg leuk om mee te maken. Veel dingen zijn hetzelfde,maar toch ook anders. In Nederland is alles heel strak georganiseerd. Hier is alles heel georganiseerd ongeorganiseerd (als je begrijpt wat ik bedoel). Tijdens de kerkdienst liepen mensen in en uit. De bruidsmeisjes waren erg schattig. Na de dienst gingen we naar een buffetresaurant. Muren van water (heel simpel: gaas waar water langs omlaag stroomt, maar zo'n speciaal effect) Verder alles heel roze en veel hartjes (beetje te zoetsappig naar mijn smaak). Na het eten volgde een soort van programma, maar er was niet echt centrale aandacht voor, mensen praten er gewoon doorheen. De bruidstaart werd aangesneden, bruidsboeket werd gegooid (maar toch niet: er werd iemand aangewezen omdat niemand wilde vangen: tja, ik voelde me ook niet echt geroepen:)) en de duiven werden vrijgelaten: en gelijk weer gevangen (zal wel voor de volgende bruiloft nodig zijn), dat was wel grappig om te zien. En toen was de bruiloft al voorbij, geen feest met muziek zoals in Nederland: 7 uur en het was afgelopen.

Zondag...

Zondagmorgen vertrokken we al om 7 uur naar Tayabas in de provincie Quezon. Hier woont de familie van Fely. Het was ruim 4 uur reizen. 's middags zijn we naar Lucban geweest: Kamay ni Hesus (handen van Jezus). Het leek wel een beetje op dat Jezusbeeld in Brazilie (Rio de Janeiro?) De lijdensweg van Jezus was gemaakt van beelden op een heuvel (begin van de berg) 250 flinke treden omhoog en omlaag. Daarnaast was de hof van Eden nagemaakt met het verhaal van Adam en Eva, ook allemaal grote beelden. Van bovenaf was het een mooi uitzicht over de provincie. Waar je hier in de Filipijnen maar kijkt zie je afbeeldingen/teksten/beelden van Maria, Jezus etc. Zal wel komen omdat 80 procent van de bevolking katholiek is. Ik krijg hier een beetje het idee dat de mensen denken dat wanneer ze maar genoeg 'publiceren'/'adverteren' over het geloof dat ze daarmee wel 'gered' zullen zijn. Maar de levensstijl van veel mensen hier heeft nou niet bepaald de 'christelijke' waarden en normen, die meneer Balkenende ons zo voorschotelt. Er rijden hier Jeepneys rond met op de buitenkant het playboykonijn afgebeeld en binnenin hangt een sjaal met "God bless us" en een rozenkrans. En het verschil tussen arm en rijk is zo groot, door de vele vormen van corruptie. Daardoor ontstaat weer criminaliteit: je moet echt op je spullen letten (afgelopen weekend is van een van de vrijwilligers van BP een tasje gestolen terwijl ze in de Jeepney zat, door 3 mannen op motoren). Daarnaast is er veel alcoholmisbruik en prostitutie en allerlei andere problemen: gokverslaving, huiselijk geweld, schulden, drugsverslaving etc.

Maandag...

's Morgens vroeg zijn we naar 'the farm' geweest. Ca. 1 km wandelen uit Tayabas en we zaten in een compleet andere omgeving: rijstvelden, palmbomen, gekleurde bloemen, paarden bepakt met rijst, riviertjes waar werd gezwommen en gewassen, kortom: GEWELDIG. Dit is echt het leven op het platteland hier: eenvoudig, maar zoooo mmoi.
Een verschil van dag en nacht met het dichtbevolkte Manilla. Fely vertelde me dat de mensen hier heel arm zijn, maar ik vertelde haar dat ik vind dat de mensen hier rijker zijn dan in Manilla, omdat ze zo'n mooie omgeving hebben en ze kunnen leven van het voedsel dat ze oogsten. Misschien hebben ze geen tv of radio, maar ze hebben wel een schitterende natuur om elke dag naar te kijken. We zijn daarna nog even over de markt gelopen. Omdat het Townfiesta was, was er extra veel te doen: voornamelijk gokspelletjes. Vergelijkbaar met een kermis in Nederland, allen zijn de prijsjes en attracties stukken armzaliger. (Attracties zijn al verroest. Prijsjes zijn een nieuw bord of beker, bij de gokspelletjes gaat het om geld.)

Nou dat was het zo ongeveer. Er gebeurt zoveel dat ik waarschijnlijk de helft al weer vergeten ben. Maar dat is niet erg, want doordat er zoveel gebeurt, krijg je tenminste niet de tijd om veel na te denken over de armoede etc. Ik weet wel zeker dat als ik thuiskom ik een boel dingen beter kan waarderen dan daarvoor. En de tijd vliegt hier.
Marion: ik denk niet dat Miriam er iets voor voelt om hier te komen werken (haha).
Jol: ik hoef mijn kleren niet zo te wassen (in de rivier) hoor: ik heb een teiltje op een aanrecht dat net iets boven mijn knieen komt: niet echt goed voor mijn rug)

Dit weekend ga ik met een van de leerkrachten de 'huizen' langs van de kinderen van the learning center. Ik kan dan waarschijnlijk opk wat foto's maken van de echte armoede.

Bedankt voor al jullie reacties maar weer (ik vind het echt heel fijn dat steeds wanneer ik open er weer iets nieuws te lezen is). En tot de volgende update...